Excessive daytime sleepiness / Overmatige vermoeidheid tijdens de dag Narcolepsie is een ziekte waarbij de vigilantie (volgehouden aandacht) gedurende de dag lager is vergeleken met gezonde personen (El-Ad & Korczyn, 1998; Hood & Bruck, 1996) en zorgt voor een overmatige vermoeidheid gedurende de dag (excessive daytime sleepiness: EDS) die leidt tot een sterke drang tot slapen (El-Ad & Korczyn, 1998; Hood & Bruck, 1996). Deze vermoeidheid is vergelijkbaar met de vermoeidheid van een gezond persoon die 32 uur niet heeft geslapen (Hood & Bruck, 2002). Toch is de vermoeidheid bij narcolepsiepatiënten en gezonde personen op enkele punten kwalitatief verschillend (Hood & Bruck, 2002), hierbij moet men denken aan het feit dat een dutje van 20 minuten bij patiënten al voor een verhoging van de alertheid zorgt. Bij gezonde personen moet zo'n dutje langer duren om hetzelfde effect te bereiken (Hood & Bruck, 2002). De vermoeidheid bij patiënten is plotseling en sterk. Ze hebben onstabiele endorgene toestanden, ze wisselen eenvoudig van slaaptoestand naar wakker en weer terug. Wanneer mensen geen dutje doen gedurende de dag, neemt de homeostatische slaapdruk toe vanwege het feit dat het aantal uren sinds wakker worden toeneemt. Om deze homeostatische slaapdruk te doen afnemen, kan gedurende korte tijd geslapen worden. Wanneer patiënten een bed beschikbaar hebben in de omgeving, is het mogelijk dat deze 2 tot 3 keer meer slapen gedurende de dag dan gezonde personen (Hood & Bruck, 2002). De narcolepsiepatiënten slapen niet meer dan een gezond persoon, maar de slaap gedurende de nacht is slechter en gefragmenteerd (Pollak ., 1992), dit kan een oorzaak zijn van de verhoogde slaapdruk gedurende de dag, daar deze mensen nooit echt goed uitgeslapen zijn.