Van diermodel naar gericht onderzoek van het hyprocretine neurotransmittersysteem De ontdekking bij honden en knock-out muizen dat een onbalans in het hypothalamische hyprocretine neurotransmittersysteem kan zorgen voor fenotypen van narcolepsie heeft ertoe geleid dat dit neurotransmittersysteem als richtpunt wordt gebruikt bij onderzoek naar menselijke narcolepsie (Mignot ., 2002; Dauvilliers ., 2005). Door deze diermodellen ging men ook bij mensen zoeken naar hypocretine tekorten. En inderdaad is uit onderzoek gebleken dat narcolepsiepatiënten minder hypocretine bevattende neuronen (Peyron ., 2000) en daarnaast lage hcrt-1 concentraties in het CSF hebben (Nishino, Ripley, ., 2000). Post-mortem studies bij narcolepsiepatiënten tonen wederom ondetecteerbare niveau's van hypocretine peptides aan op projectieplaatsen zoals cortex en pons, door de afname van de hypocretine neuronen in de hypothalamus (Peyron ., 2000; Thannickal ., 2000; Higuchi ., 2002). Ook werd een afname van 80-100% in het aantal neuronen dat prepro-orexine mRNA bevat of hypocretine-achtige immunoreactiviteit in de hypothalamus gevonden (Peyron ., 2000; Thannickal ., 2000), dit bevestigd de ondetecteerbare niveau's van hypocretine-1 peptides in het CSF bij de meeste patiënten (Nishino, Ripley, ., 2000). Ongeveer 90% van de patiënten heeft afgenomen hypocretine-1 niveau's in het CSF (Mignot ., 2002). Dit betekent dat, of de neuronen die hypocretine bevatten verloren zijn gegaan, of dat er te weinig hypocretine aan wordt gemaakt in deze neuronen (Sakurai, 2005). Hieruit mag men voorzichtig concluderen dat een lager hypocretine-1 niveau in het CSF wellicht een goede test is om narcolepsie vast te stellen (Mignot ., 2002). Plasma hypocretine-1 is ook beduidend lager bij mensen met narcolepsie, vergeleken met op leeftijd en geslacht geselecteerde controle personen (Higuchi ., 2002). Plasma hypocretine-1 kan wellicht gebruikt worden om de diagnose narcolepsie te stellen, daar dit minder invasief is dan het meten van hypocretine-niveau's in het CSF.